Alkoholizm
Alkoholizm-to choroba którą należy i można wyleczyć. Osobie chorej można pomóc wrócić do zdrowia. Po wyleczeniu można znów normalnie funkcjonować w społeczeństwie oraz być przykładnym rodzicem.
Alkoholicy to ludzie, którzy nie są w stanie konsekwentnie kontrolować swego picia przez dłuższy czas i którzy nie mogą ręczyć za swe zachowanie po tym, jak zaczną pić. Za rodzinę z problemem alkoholowym uważa się rodzinę, w której choćby jedna osoba pije w sposób przynoszący szkodę.
RODZINA Z PROBLEMEM ALKOHOLOWYM
Fazy dostosowania do życia w rodzinie z problemem alkoholowym: - Faza I - zaczynają się incydenty nadmiernego picia mimo, że są one sporadyczne, tworzą się napięcia w układzie małżeńskim. Rodzina podejmuje próby interwencji, lecz wobec oporu osoby pijącej nie odgrywają one większej roli.
- Faza II - incydenty alkoholowe się nasilają i rośnie także izolacja rodziny. Myśli i zachowanie członków rodziny coraz częściej koncentrują się wokół picia. Relacje małżeńskie się pogarszają, pojawiają się zaburzenia emocjonalne u dzieci.
- Faza III - rezygnacja rodziny z próby sprawowania kontroli nad zachowaniami alkoholowymi. Zaburzenia dzieci stają się wyraźniejsze. Dezorganizacja życia rodzinnego nasila się.
- Faza IV - Żona /na ogół/ podejmuje kontrolę nad życiem rodzinnym i zaczyna traktować męża jak duże krnąbrne dziecko. Litość i silne uczucia opiekuńcze zastępują uprzednio przeżywane pretensje i wrogość. Rodzina jest trochę bardziej stabilna i zorganizowana w taki sposób, by zmniejszyć skutki zachowania alkoholika.
- Faza V /jeśli do niej dojdzie/. Żona zaczyna odseparowywać się do pijącego nadal męża i z czasem następuje rozstanie. Postępowanie żony jest skoncentrowane na rozwiązywaniu problemów bytowych i emocjonalnych związanych z determinacją "uratować siebie". Może nastąpić ucieczka od problemów alkoholowych i od męża.
- Faza VI - Żona /mąż/ i dzieci dokonują reorganizacji rodziny i zaczynają żyć bez osoby uzależnionej. Oznacza to: uczenie się samodzielności, rozstawania z pretensjami i oczekiwaniami wobec alkoholika.
- Faza VII/Jeżeli nastąpi/ - Alkoholik osiąga stabilną abstynencję i rodzina stara się ponownie zorganizować w celu włączenia alkoholika w rodzinne sprawy, czemu często towarzyszą poważne problemy emocjonalne.
Każda z tych faz może trwać wiele lat. Czasem dostosowanie do życia w rodzinie alkoholowej zatrzymuje się na fazie czwartej i tak już zostaje. Alkoholik orbituje na obrzeżach rodziny, gdy inni członkowie rodziny łatają dziury w budżecie, porządku życiowym i uczuciach.
Zespół cierpień i zaburzeń członków rodziny alkoholowej określa się mianem współuzależnienia i składa się z następujących objawów:
-Obsesja alkoholowa - uporczywe myślenie czy alkoholik upije się czy nie, w jakim stanie wróci, jak zachować się gdy przyjdzie pijany. Osoba niepijąca koncentruje swoje myśli wokół alkoholu.
-Zaburzenia emocjonalne w postaci gwałtownych zmian nastroju, czarnowidztwo, nastroje depresyjne, zamęt uczuciowy.
-Pustka duchowa w postaci nerwowej koncentracji na szczegółach życia codziennego, bez dystansu do spraw drobnych. Rozpacz depresja i brak nadziei.-Wspomaganie choroby alkoholowej przez zwolnienie alkoholika z odpowiedzialności za skutki jego picia /kłamstwo w celu osłonięcia go, tuszowanie wielu spraw, ochrona przed przykrościami, które mogą być konsekwencją tego, że ktoś "narozrabiał".
-Zaburzenia psychomotoryczne i nerwice, sięganie po środki uspokajające lub inne środki chemiczne, co w konsekwencji może doprowadzić do własnego uzależnienia.
Dzieci w rodzinach z problemem alkoholowym podobnie jak dorośli przeżywają zamęt i cierpienie, z tą jednak różnicą, że konsekwencje nadużywania przez jednego z członków rodziny mogą być o wiele groźniejsze. Dziecko pierwsze i najistotniejsze nauki pobiera od rodziców. Niestety w przypadku takiej rodziny nauki te nie sprzyjają ich zdrowiu i pogodnemu życiu, natomiast pozostaje w pamięci:
Po pierwsze: nie wolno opierać się na dorosłych. Przez niespełnione obietnice, nie realizowane plany i niekonsekwencję rodziców, dziecko zaczyna szukać oparcia na zewnątrz rodziny. W tym przypadku istnieją dwie możliwości:
- dobre, zdrowe oparcie w kimś dorosłym
- oparcie w grupie wyznaczającej normy antyspołeczne
Po drugie: nie mówić. Dziecko nauczyło się izolacji i życia w samotności. Wstyd i nadzieja każe kłamać, przecież każdy chciałby mieć wspaniałego ojca i matkę. Ta sytuacja powoduje, że dzieciom trudniej jest znaleźć jakiekolwiek oparcie.
Po trzecie: nie odczuwać. Ciągłe porażki i cierpienie powoduje tłumienie wszelkich uczuć w zarodku.
Innym problemem dzieci z rodzin alkoholowych jest agresja /nie u wszystkich/. Ponieważ często alkoholowi towarzyszy przemoc w rodzinie powoduje to wykształcenie negatywnych wzorców zachowań także i dzieci. Właśnie dziecko, które zmuszone jest patrzeć jak matka jest ciągle upokarzana, bita i poniżana samo przyswaja sobie taką postawę: bunt, złość i wreszcie atak niekoniecznie skierowany przeciwko sprawcy. Wyładowanie może nastąpić w szkole lub na podwórku. Jeśli dodatkowo dziecko takie przyjmuje wyżej przyjęte trzy postawy świat zewnętrzny nie jest wstanie mu pomóc.
JAK POMÓC DZIECIOM?
-Mów dzieciom o tym, co się dzieje. Nie ukrywaj niczego, ponieważ to pogarsza sprawę.
-Odpowiadaj im na te pytania, które zadają a nie tylko na te, na które sama chcesz im odpowiedzieć.
-Okazuj dzieciom trochę cierpliwości i zrozumienia. One także cierpią nie zdając sobie sprawy, dlaczego tak musi być.
-Niech picie Twojego męża nie przesłania Ci problemów dzieci. One mają prawo do Twojej uwagi i oparcia.
-Nie tłumacz się zanadto, gdy masz po prostu rację.
-Nie zmuszaj dzieci do konfrontowania się z alkoholikiem, gdy Ty nie chcesz tego robić. Nie każ im sprawdzać, czy mu się nic nie stało. Sprawdź sama, jeśli jesteś ciekawa.
-Nie używaj dzieci jako argumentu. Nie mów: "Jeśli nie chcesz przestać pić dla mnie, zrób to dla dzieci". Zostaw je poza tą sprawą.
-Pracuj nad sobą. Jak możesz poradzić sobie z dziećmi, skoro nie radzisz sobie ze sobą?
JAK POMÓC SOBIE?
-Zacznij uczyć się faktów o chorobie alkoholowej i o tym, jak współuzależnienie dotyka członków rodzin pijących.
-Wyjdź do ludzi. Spróbuj się przełamać w tej sprawie i uwierzyć, że jest to krok niezbędny w procesie zdrowienia całej rodziny.
-Zacznij rozmawiać z dziećmi o problemie uzależnienie w waszej rodzinie.
-Podejmij skuteczną i zdecydowaną obronę siebie i swoich dzieci.
-Zadbaj o swoje prawa. Jesteś nie mniej ważna i nie mniej warta niż inni.
-Pozwól alkoholikowi ponosić w pełni konsekwencje jego picia. Przestań leczyć jego kaca, kłamać, załatwiać zwolnienia, udawać, że nic się nie stało.
-Spróbuj metody interwencji wobec Twojego alkoholika.
-Ucz się stwarzać warunki otwartego i szczerego rozmawiania o ważnych sprawach waszej rodziny.
-Dbaj o lepszą jakość swojego życia.
-Zmieniaj w swoim życiu, co tylko możliwe, nie poprzestając na użalaniu się nad sobą.
Jeśli część tych zadań jest zbyt trudna by samemu sobie z nimi poradzić udaj się po pomoc do odpowiednich instytucji.
Możesz uzyskać pomoc psychologiczną, podstawowe porady prawne oraz wsparcie w :POWIATOWYM CENTRUM POMOCY RODZINIE W Kościerzynie ul. Krasickiego 4 , ul. Krasickiego 4, 83-400 Kościerzyna
Centrala tel. 58 686-50-05
Ośrodek Wsparcia Dziecka i Rodziny 58 681-54-03
Sekretariat tel/fax 58 681-53-94
Punkt Interwencji Kryzysowej 58-681-53-87
Ośrodek Wsparcia Osób Starszych i Niepełnosprawnych 58 681-52-69